Aankomst in Egypte

Een hippie-achtig badplaatsje, zo zou je Dahab het beste kunnen omschrijven. Dahab ligt in Egypte, aan de Golf van Aqaba (een uitloper van de Rode Zee) aan de zuidoost rand van de Sinaï woestijn. Aan de overkant van de zee, 15 km verderop, zien we Saoedie Arabië liggen. Voordat Dahab uitgroeide tot oase van toeristen, was het een oase van de Bedoeïnen.
Met deze oorspronkelijke bewoners van dit gebied vertrekken we morgen voor een 9-daagse tocht door de woestijn. Vandaag is onze reisleidster Joyce, een Nederlandse vrouw die hier al 16 jaar een groot deel van het jaar woont, de kamelen naar de opstapplaats in de woestijn aan het brengen. Dit doet zij samen met de 8 bedoeïenenmannen die ons vergezellen en voor ons zullen koken. Er gaan 22 kamelen mee, die nu nog bij de huizen van de verschillende bedoeïnen staan.
Het klinkt allemaal heel spannend. Morgenochtend om 6 uur vertrek. We ontbijten in de woestijn.

Gistermiddag landden we na een voorspoedige reis in Sharm el Sheik. Hier werden we opgepikt en vervolgens reden we nog een uur door de woestijn. Kale grillige roodachtige bergen, geen zandvlaktes zoals je misschien bij ‘weostijn’ zou denken. Hier en daar een kleine nederzetting waar we onze eerste kamelen zagen. Zo ben je in Utrecht en zo rij je ineens door een andere wereld.
In het door Bedoeïnen gerunde guesthouse in Dahab ontmoetten we ’s avonds Joyce en onze 7 medereizigers uit Nederland en België.

Maar vandaag nog rustdag in Dahab. Daar zitten we dan: lekker in de middagzon weggezakt in de kussens op de grond, op een terrasje met de zee op aanraak-afstand. Een stevig briesje zorgt voor een aangename 22 graden. Er bestaan slechtere manieren om je tijd door te brengen.
De boulevard van Dahab is een aaneenschakeling van prachtig versierde en kleurrijk aangeklede terrassen, die zo pal aan de branding liggen, dat gisteravond tijdens het eten de spetters ons om de oren vlogen. Omdat we de mazzel hadden dat alle pal-aan-zee plekjes bezet waren (anders waren we dáár natuurlijk gaan zitten) zaten wij net wat verder weg en bleven droog.
Je kunt hier overal op stoelen aan lage tafels zitten, maar ook op de grond in de kussens aan nog lagere tafeltjes. Als je wilt wordt er een waterpijp bij je neergezet waar je lekker aan kunt lurken. Eén groot chill paradijs. Maar wij hebben andere plannen.
Tegenover de terrassen een overvloed aan winkeltjes met leuke oosterse spullen. Zowel vóór die winkeltjes als vóór de terrassen staan mannen die je op alle mogelijke manieren naar binnen proberen te lokken, waardoor je juist niet naar binnengaat. Als iemand ons niet roept, hebben we eerder de neiging om eens even rond te snuffelen.
Verder ook in overvloed: duikclubs en toerbureautjes die excursies verzorgen naar Mount Sinai (waar Mozes de tien gebeoden ontving) en het Sint Catharinaklooster (bekend van de brandende braamstruik en de prachtige ikonen). Maar.... je kunt van hieruit zelfs naar Petra en Jeruzalem! We wisten dat we van hieruit naar Mt Sinai konden en willen dat dan ook graag doen als we terug zijn uit de woestijn. Petra en Jeruxalem trekken ons ook enorm, maar daarvoor hebben we niet genoeg tijd over aan het einde van deze reis. Boevendien is het Jeruzalem uitstapje een 24 uurs avontuur zonder slaap, of je moet in de bus een uitlje kunnen knappen. We’ll keep it in mind.
Er zijn hier ook opvallend veel Russische toeristen. Zoveel zelfs dat de menukaarten iniet alleen in het Engels maar ook in het Russisch zijn. Jonge Russen werken in de beachrestaurantjes. Zou dit voor hen zijn wat de Costa del Sol voor Nederlanders is?
Opvallend weinig aanwezig in het straatbeeld: Egyptische vrouwen. Winkels en restaurants worden gerund door mannen.

Erg veel meer dan een aangename boulevard aan zee is Dahab echter niet. Pal achter de huzen begint de woestijn. En als je niet duikt of snorkelt of aan de waterpijp zit, breng je je tijd vooral door met op je i-phone of laptop je sociale netwerk checken. Op naar de woestijn!