Zwemmen met Piranha’s

Net terug uit de jungle vinden we het erg leuk om alle reakties op onze blog weer te lezen. Voor velen blijkt Ecuador een droombestemming te zijn. Onze eerste week ljjkt dit te bevestigen en we hebben alle reden om aan te nemen dat de volgende drie weken ook fantastisch worden.

BAÑOS
Op dit moment zitten we in Baños een stadje dat bekend is vanwege zijn warmwaterbaden. 100 meter bij ons hotel vandaan is zo’n warmwaterbad, maar helaas was gisterenavond de rij met wachtenden zo lang dat we deze attractie hebben overgeslagen. Als alternatief zijn we lekker in de wirlpool in onze kamer gaan zitten (niet teveel van voorstellen, het was meer lawaai dan pool), gratis en geen wachttijd.
Het is vanuit Quito zo’n 3½ uur rijden naar Baños. In de wagen bij onze chauffeur Michael, een Oostenrijker die al 25 jaar in Ecuador komt en er nu 16 jaar woont, voelden we ons in het begin erg op ons gemak. Hij reed rustig, had een lekker ontspannen muziekje opstaan en we spraken over allerlei zaken, van vrouwenemancipatie (hij vertelde dat er in Ecuador nog erg veel verkrachting binnen het huwelijk plaatsvindt) tot de olie-industrie. Michael bleek goed op de hoogte van de situatie in Ecuador en had een scherp observatievermogen. Hij was echter niet erg op zijn gemak aangezien hij in Quito moeite had de weg te vinden. Hoe dichter we bij Baños kwamen hoe zekerder hij werd, het rustige muziekje werd verwisseld voor Deep Purple en hij begon steeds harder te rijden, haalde in over dubbele doorgetrokken streep en had intussen veel kritiek op de rijstijl van de Ecuadorianen. Tussen het rijden door was hij druk aan het te praten, waarbij hij af en toe zijn hoofd naar ons omdraaide met als gevolg dat hij tot twee keer toe aardig hard op zijn rem moest trappen omdat hij een remmende wagen voor hem niet gezien had. Wij werden steeds onrustiger en waren blij toen we zonder ongelukken in Baños arriveerden. (Niet ongerust worden ouders!).
Baños een oubollig stadje, dat gebouwd lijkt te zijn tijdens de hoogtijdagen van de ontdekking van de minerale bronnen in de jaren ’60 van de vorige eeuw. Alles staat er in het teken van deze bronnen, die op de een of andere manier ook iets met een Mariaverschijning te maken lijken te hebben. Er is veel toerisme, vooral veel mensen uit Ecuador zelf die hier met hele families naartoe komen. Er zijn veel bureautjes die activiteiten als canyoning, raften, mountainbiken, bungeejumpen e.d. aanbieden. Verder kun je overal zwempakken en snoepgoed van sugar cane kopen en er zijn diverse plaatsen waar je je kunt laten masseren. Eigernlijk zijn wij hier alleen maar om uit te rusten van onze jungle ervaring in het Cuyabeno wildlife reserve en om ons voor te bereiden op onze volgende jungletocht naar de Huaorani gemeenschap, oostwaarts van Baños in het Amazonegebied.

CUYABENO WILDLIFE RESERVE
In de jungle kom je niet zo een twee drie. Al om 5 uur ’s morgens worden opgehaald en naar het vliegveld van Quito gebracht. Na 25 minten vliegen met AeroGal, landen we in Lagio Agrio, een klein oliestadje aan de rand van de jungle. Onze medepassagiers zijn voornamelijk mannen met werkhelmen bij zich. In een restaurant in de hoofdstraat wachten we op de bus, die ons, samen met 7 medereizigers, in 2,5 uur tijd naar het opstappunt voor de boot brengt. Dit punt heet Puerto Cuyabeno en bestaat uit het kantoor van het wildlife reserve, wat vage huizen/hutten en een restaurantje annex winkeltje. Hier krijgen we in schattige plastic doosjes een lunch aangeboden en stappen we met onze bagage in een gemotoriseerde polyester kano waar 14 man in kan.
En dan zijn we in de jungle! Links en rechts van ons twee hoge groene muren van vegetatie. Bomen die je in Amelisweerd niet tegenkomt en planten je bij ons alleen in klein formaat als kamerplant kunt kopen. Veel planten hebben mega-grote bladeren. En alles is zo groen, zo groen. Prachtig!
We varen rustig en onze Duitse gids Christina, die haar hart verpand heeft aan het oerwoud, neemt alle tijd om ons zoveel mogelijk te laten zien. We leren vanaf dat moment beter kijken en luisteren en ontdekken tussen het gebladerte apen en vele soorten vogels.
De Cuyabeno rivier die we bevaren is zo’n 25 mter breed en mondt uit in een volgende rivier, die weer uitmondt in een andere rivier, die tenslotte uitmondt in de Amazone. Meestal denk je bij het Amazone-gebied aan Brazilië, maar het gebied is groter en de rivieren ontstaan vanaf de Andes, die in de lengte richting o.a. dwars door Ecuador loopt.

Zo zien, horen, genieten en leren we weer van alles en bereiken na 2,5 uur onze eindbestemming: de Jamu lodge. Hier stelt Dario zich voor, een Ecuadoriaanse/Colombiaanse man, die ons de komende dagen alles van de jungle zal laten zien. Er zijn in de lodge al 5 gasten, zodat we in totaal met een internationale groep van 14 mensen zijn.

Na zo’n reis denk je het wel even gehad te hebben, maar nadat we onze kamer, die de aansprekende naam ‘Anaconda’ draagt aangewezen hebben gekregen, gaan we meteen weer op pad. We gaan op piranha’s vissen op het Laguna Grande, een prachtig meer op een half uurtje varen van de lodge. We moeten ook onze zwemkleding meenemen. Een combinatie die we niet helemaal snappen.
Piranha’s vissen blijkt niet erg moeilijk te zijn. Als aas heb je rauw rood vlees en als hengel een bamboestok met een lijntje en een haakje eraan. Een dobber is niet nodig. De piranha’s bijten gretig en je moet er op tijd bij zijn om ze boven water te hengelen. Na 5 minuten houden wij het voor gezien, maken foto’s en kijken naar de capriolen van onze reisgenoten. We veranderen nog een keer van stekkie en varen dan naar het midden van de laguna, waar we al dobberend op het stille water van een prachtige zonsondergang genieten en uitgenodigd worden om lekker te zwemmen als we zin hebben. Zwemmen? In hetzelfde water als waar we net op piranha’s gevist hebben? “Zwem nooit in zoet water”, zegt de GG&GD, “ook al doen de locals het wèl.”
Maar gasten van andere lodges, die daar ook met hun bootjes dobberen doen het ook en onze gids Dario verzekert ons dat er geen piranha’s in het midden van het meer zitten. Een koele duik trekt ons erg aan en dus plonzen we heerlijk in het water. Omdat het laag water is kunnen we zelfs op de bodem staan. We blijven er toch maar niet te lang in, want je weet maar nooit met die piranha’s.
Op de weg terug naar de lodge komen we ook nog een paar kaaimannen tegen (die liggen onder de bomen langs de oever in de rivier) en toen waren we eindelijk weer terug in de lodge. Tijd voor een openluchtdouche en een maaltijd.

In de Jamu lodge slapen we in een soort houten toren. Onder ons is een opslagruimte en boven ons zijn kamers. Alle kamers zijn open, er is dus geen glas als raam, alleen een raamwerk van houten latten. Om ’s nachts toch tegen muskieten en andere insecten beschermd te zijn, slapen we onder een klamboe. Er is geen electriciteit, geen telefoon, geen internet. ’s Morgens tussen 8 en en 9 uur wordt er een generator opgestart om de accu’s van de camera’s en van de electrische apparaten van de lodge op te laden. Voor de verlichting worden kaarsen en zaklantaarns gebruikt. Erg romantisch!
Ondanks of mischien wel juist door de vele nachtelijke junglegeluiden (krekels, kikkers, vogels) die we in onze kamer goed kunnen horen, slapen we heerlijk. Dit komt ook door het drukke programma en de vermoeiende vochtige warmte.
Zo maar een greep uit de aktiviteiten die we in 3 dagen jungle gedaan hebben:
• Per kano een bezoek aan dorpje van de Siona Indianen. Onderweg weer volop gelegenheid om vogels, apen en bomen/planten te zien, o.a. ara’s, ijsvogels, reigers, aalscholverachtigen, een toekan, papegaaien en inheemse vogels waarvan we de naam niet meer weten. In het dorpje worden we besprongen door een wolaapje, dat aan iedereen gaat hangen. Het dorpshoofd nodigt ons uit om in de jungle yucca (ook wel maniok of cassave genoemd) te oogsten en dit in zijn huis tot meel te bewerken. Van dit meel word een ronde koek (pizza afmeting) gemaakt die we te eten krijgen.
• Na het bezoek aan het indianen dorpje gaan we nog verder stroomafwaarts om een sjamaan te bezoeken. Deze vertelt uitgebreid over zijn inwijding als sjamaan, waarbij gebruik gemaakt wordt van heftige hallicunerende middelen gemaakt van (giftige planten) uit het oerwoud. De sjamaan is dokter en raadsman voor de omringende dorpen. Wanneer hij een patient behandeld gebruiken hij en zijn leerlingen geestverruimende middelen om de diagnose te kunnen stellen. Dwz te kunnen ‘zien’ wat de patient mankeert en welke planten er geplukt moeten worden om de juiste geneesmiddelen te bereiden. Het kan ook zijn dat hij de patient doorstuurt naar een hospitaal als hij ziet dat er een operatie nodig is.
• Nog weer verder stroomafwaarts krijgen we de grootste Ceibo boom (lid van de Sequoia familie) van de amazone te zien. Deze boom heeft wortels als muren.
• Zonsopgang op het Laguna Grande met vogels spotten
• Varen door moerasachtig gebied, waar alle bomen in het water staan
• Een nachtelijke wandeling door de jungle, waarbij we heel langzaam achter elkaar over een smal pad lopen en met onze zaklantaarns naar insecten, spinnen en kikkers zoeken. Heel spannend en bijzonder.
• Junglewandeling overdag en zelf 1,5 uur terug peddelen naar de lodge. Hierbij werden we overvallen door een tropische regenbui. Geen vast onderdeel van het programma. Wel lekker verkoelend. We merken de dagen erop dat kleding die nat is geworden, niet meer droogt in de jungle.
Soms weten we ’s middags al niet meer wat we ’s ochtends gedaan hebben. Als we na vier dagen terug zijn in Quito, lijkt het of we heel lang weggeweest zijn.
Voor wie hier nog naartoe reizen (Andre & Renske, Winie & Sjef misschien): het Cuyabeno reservaat en de Jamu lodge zijn een aanrader.

PS. Voor de vogelfoto’s hebben we beelden gebruikt van groepslid Francois uit Canada, die een telelens op zijn camera had.