Pokhara

Veel dank iedereen voor het delen van jullie eigen Jut en Jul ervaringen in het buitenland. :-)
Het sterkt ons.

Vrijdag 23 september rit van Kathmandu naar Pokhara in het westen van Nepal. Ongeveer 175 km over de Highway (tweebaansweg soms onverhard en vol gaten), waar we met de auto 6 uur over doen inclusief lunchstop onderweg. We hebben een leuke en goede chauffeur en zitten in een luxe 4 x 4 Hyundai.
Onze chauffeur weet van wanten. De weg kronkelt zich door berg en dal. Vooral het eerste stuk na Kathmandu is rete druk met vrachtwagens, omdat dit ook de weg naar de grens met India is. Prachtig versierde en gezegende trucks rijden vol richting Kathmandu en leeg terug. De Highway is vooral een handelsroute. Ondanks de kronkelweg geeft onze chauffeur waar hij kan plank gas (60 – 80 km/u). In de dorpen en stadjes waar we doorheen rijden doet hij er nog een tandje bij. Waar wij de loslopende honden en koeien, overstekende voetgangers en geparkeerde auto’s waarnemen, ziet hij de ruimte ertussen. Luid toeterend scheurt hij door de dorpen, eindelijk een recht stukje weg.
Toeteren is hier sowieso een zeer belangrijk onderdeel van het rijgedrag. Als je iemand inhaalt gebruik je niet je knipperlicht, maar toeter je een creatieve riedel. De vrachtwagen of bus vóór je gebruikt wèl zijn knipperlicht, om je te waarschuwen dat je er niet langs kan. Weg vrij = wenken met de hand. Als in een game schuift onze chauffeur de wagen van links naar rechts over de weg rakelings langs al het andere verkeer. Wij vertrouwen hem en doen een gebedje op de achterbank.

Het is hier tropischer dan we dachten. Ons beeld van Nepal bestond uit hoge bergen en rotsachtige terreinen – dat is een deel van de waarheid. Op de route van Kathmandu naar Pokhara zien we overal het mooie lichtgroen van rijstvelden. Het is voor het eerst van ons leven dat we rijst zien groeien en we roepen oh! Toch goed om dat wat we in Nederland zo vaak eten eens in het echt te zien.
We zien vanuit de auto ook bananenbomen, dikke bamboe, veel voetgangers, een gekantelde vrachwagen en twee keer een dikke gifslang die net iets te langzaam de weg overstak.
Door de laaghangende bewolking is het warm en klam.
Herman fotografeert trucks voor zijn vader, Véronique planten voor de hare, met de vraag: wat zien ik?

Vandaag (zaterdag 24 september) regent het bijna de hele dag. We hebben de zes- en zeven duizenders van de Annapurna reeks, waar we door omringd worden, door de laag hangende bewolking nog niet kunnen ontwaren.
Pokhara barst van de hotels, restaurantjes, trekkingbureautjes en ontelbaar veel kleine kleurrijke winkels met sieraden, sjaals, outdoor spullen, etenswaren en souvenirs. Met overeenkomstig aantal reclameborden.
We hebben ons tijd doorgebracht met door de stad slenteren, onze ogen uitkijken en internetten in de Oxygen Lounge Bar. Hier dronken we voor het eerst zoete Nepalese melkthee – Mmmmmm!! en werden we op een gegeven moment van internet weggedrukt. Vermoedelijk door Chinese toeristen, die aan de tafel naast ons op i-pad en i-phone zaten te gamen.
Middenin het grote meer waar Pokhara aan ligt bevindt zich een Hinud tempel. Je wordt er voor 50 Nepalese rupi’s (50 cent) heen geroeid. In de tempel deden we een gebedje en ontvingen we de zegen. Zie rode rijststip op ons voorhoofd.