Rome by scooter

APPARTEMENT
Rome is een mooie stad waar veel te zien en te doen is. Ons plan was om 5 dagen te blijven maar die 5 dagen bleken niet genoeg om alles te zien en te doen wat op ons verlanglijstje stond. Daar komt bij dat tijdens het verblijf in zo’n stad het verlanglijstje er ook niet korter op wordt, reden genoeg om een paar dagen langer te blijven. De tickets verzetten was snel gebeurd en we hadden ook al snel een nieuw appartement gevonden.
De verhuurders van het appartement waren Francesca en Simone (Simone is een mannennaam in Italië) aardige en behulpzame mensen. Zo konden we de sleutels van het appartement de avond voordat we er in zouden trekken al krijgen en gaven ze ons allerlei adresjes van restaurantjes, ijsverkopers, winkeltjes, etc. in de buurt.
Het eerste appartement had een groot en mooi dakterras maar lag wel aan een drukke weg, het dakterras hebben we weinig gebruikt. Om in het centrum te komen moesten we eerst met de bus en daarna met de metro reizen. Ons nieuwe plekje had dan wel geen terras maar lag wel in een rustig wijkje op 10 minuten lopen van het Vaticaan. Al met al een fijne plek waar we ons erg thuis voelden.

ROME BY SCOOTER
Eén van de activitieiten hoog op het verlanglijstje van Herman was om met een scooter door Rome te rijden. Van Simone hadden we een adres gekregen van een scooterverhuurder in de buurt. Er waren meerdere eigentijdse modellen, maar wij kozen de klassiek uitziende 125 cc Vespa. Nadat Herman eerst in z’n eentje een proefrondje gereden had was het tijd voor Véronique om achterop te stappen. Als Audrey Hepburn en Gregory Peck in de film ´A Roman Holiday´ zoefden we door het verkeer langs het Tibereiland (waar we een korte stop maakten) op weg naar ´La Bocca della Verità´ (de mond van de waarheid). Ook wij stopten onze hand in de mond van Oceanus, maar anders dan Gregory Peck hadden wij korte mouwen aan en konden we niet doen alsof onze hand eraf gebeten was (dit, voor wie de film kent, natuurlijk tot grote schrik van Audrey Hepburn). Wel kon er een foto van ons gemaakt worden.
Nadat we ook Basilica di Santa Maria in Cosmedin en het Cirucs Maximus bezocht hadden was het weer tijd om door te gaan.

Zigzaggend door het drukke verkeer was het doel de Via Appia, een 2000 jaar oude weg die van Rome naar Brindisi (in de laars van Italië) loopt. Langs deze weg is veel te zien. Het meest indrukwekkend vonden we de Catacomben van Sint-Calixtus. Dit is de eerste openbare begraafplaats voor Christenen in Rome, gesticht aan het einde van de 2de eeuw. Aangezien er toen al aardig wat Christenen in Rome woonden bleek de begraafplaats al snel niet groot genoeg te zijn. Men ging daarom Catacomben graven om de mensen in te kunnen begraven. Men groef tot 20 meter diep (tot aan het grondwater) en heeft in totaal 22 kilometer aan gangen gegraven. In de wanden van de gangen werden de Christenen in nissen begraven en voor (belangrijke) families werden er zelfs kamers gemaakt. Onder begleiding van Octaaf Pauwels, een gepensioneerde Vlaamse vrijwilliger met veel historische kennis (zijn specialiteit is Utrecht), hebben we slechts 500 meter van de gangen gezien waar we diep van onder de indruk waren. Een aanrader voor iedereen die Rome bezoekt.
Na nog een bezoek gebracht te hebben aan het Quo Vadis kerkje (de plek waar Jezus aan Petrus vroeg: “Heer, waar gaat u naar toe”) was het tijd om ons weer in het Romeinse spitsuur te begeven en rijdend langs highlights als de Spaanse trappen en de Piazza del Popolo (waar we stopten om een foto te laten maken) kwamen we weer veilig aan bij ons appartement. Weer een ervaring rijker die we niet hadden willen missen!

VIA CAVOUR, ROME REVISITED
Het was voor Véronique niet de eerste keer dat ze in Rome was, in 1977 bracht ze samen met haar ouders en broer ook al een bezoek aan de Eeuwige Stad. Ze verbleef toen in ´Pensione Cherie´ aan de Via Cavour en maakte naast foto’s van de stad ook foto’s van het uitzicht vanaf het balkon van het pension. Deze foto’s had ze meegenomen om de plek van toen te traceren en dit bleek nog een hele uitdaging! Met de foto’s in de hand en een scherpe herinnering vonden we uiteindelijk het gebouw, de verdieping en het meest waarschijnlijke balkon waar vanaf de foto’s gemaakt waren. Plan was om vanaf dezelfde plek anno 2011 opnieuw foto’s te maken. Na navraag bij het café aan de overkant bleek het gebouw leeg te zijn. Toch maar de stoute schoenen aangetrokken en op verschillende bellen gedrukt. (Het was zo’n gebouw van zes verdiepingen waar 20 bellen bij 1 voordeur horen). Bij de derde bel was het raak. We hadden geluk: na uitleg werden we binnen gelaten door de laatste bewoners van het gebouw, die juist bezig waren de meubels van een overleden familielid dat daar gewoond had te verwijderen. Het was een paar verdiepingen hoger dan het pension waar we naar op zoek waren, maar wel aan de voorkant. De mensen waren erg aardig en lieten ons vrij rondlopen om foto’s te maken op de etage en vanaf het balkon. Een hele vreemde gewaarwording, om door zo’n verlaten vervallen gebouw te lopen waar niemand meer woont en waarvan je weet dat je er zelf met je familie gelogeerd hebt. De persoonlijke herinnering wordt gekleurd door de sfeer en de mensen met wie je bent en maar deels door de locatie.
Het is ook apart om te merken hoe deuren letterlijk geopend worden als je op zo’n speurtocht bent.

HIGHLIGHTS
In vervolg op ons eerste verhaaltje kunnen we de volgende highlights aan ons bezoek aan Rome toevoegen: Colosseum, Villa Borghese, Pantheon, Forum Romanum en de Kerk van Sint Agnes aan de Via Nomentana.
We genoten ook van prachtige muziek: het Minnesota Boy’s Choir (in de Sint Agnes kerk aan de Piazza Navona) en het Requiem van Mozart in een bomvolle Basilica Santi Apostoli. Wow!
We willen ook nog graag de tentoonstelling over het leven van de vorige paus, Johannes Paulus II noemen. We hadden nooit zoveel met de paus, maar uit deze tentoonstelling straalde een enorme toewijding van deze man aan zijn taak op aarde. Zeer ontroerend, we waren er beide stil van.

Ook na al dit moois bleef er nog steeds veel op ons verlanglijstje staan. We moeten duidelijk nog eens terugkomen!

Op het vliegveld van Rome aangekomen bleken we niet met de KLM maar met Alitalia terug te vliegen. Met 3 uur vertraging vertrokken we uit Rome en woensdagavond 6 juli kwamen we weer thuis.
Een mooi ding van reizen is de nieuwe blik waarmee je je vertrouwde omgeving bekijkt bij thuiskomst. Na Rome viel ons op hoe fris, groen en schoon Nederland is!