Ocean King

Hoewel we over het weer niet te klagen hebben was het afgelopen zaterdag de eerste echt zonnige dag en dat kwam mooi uit omdat we een robbentocht gereserveerd hadden. Hoewel we al 13 keer op Vlieland geweest zijn en het aanbod groot is, hebben we nog nooit een tocht naar de zandplaten gemaakt om zeehonden te kijken. Deze keer hadden we een plaats gereserveerd op de Ocean King, die bevaren werd door een ex-medewerker van Smit (met wie Herman al snel in druk gesprek raakte over schepen, offshore, etc). Zijn vrouw, een zeer vriendelijke Braziliaanse, deed dienst als bemanning. Volgens de barkeeper van het Geuzennest was zo’n tocht bizar gaaf, en hij had gelijk. De Ocean King bracht ons in no-time naar de Engelsmanplaat bij Terschelling, waar circa 1200 zeehonden wonen (we hebben ze niet zelf geteld). Een fantastische (maar koude) ervaring. Na daar wat rondgedobberd en de nodige foto’s gemaakt te hebben, ging het weer in volle draf terug naar de jachthaven van Vlieland waarbij het er even op leek dat we in een speedbootrace beland waren. De KNRM (Koninklijke Nederlandse Reddings Maatschappij) was namelijk ook aktief op het wad en leek ons uit te dagen, onze schipper kon zo’n uitdaging natuurlijk niet weigeren.
Later, weer terug in het Geuzennest waar we probeerden weer op temperatuur te komen, bleek één van de obers veel kennis van de zeehonden te hebben. Na wat navraag voer hij ook wel eens met de Ocean King naar de zandplaten om zeehonden te spotten. Hij wilde ons best een keer meenemen, we hoefden alleen maar naar Jerry te vragen (van Tom en Jerry zei hij er nog bij). IJzer moet je smeden als het heet is: aanstaande maandag gaan we dus nog een keer. Zo zie je maar, eens moet de eerste keer zijn, maar dan ben je er ook aan verslingerd.